Ontsluitingsweg voormalige Electrabelsite - deel 2

Op 10 oktober 2018

Zoals u op onze website reeds eerder kon lezen, dient het verhaal rond de ontsluitingsweg voor de Electrabelsite sterk genuanceerd te worden, en wordt het dossier door de directe belanghebbenden systematisch anders voorgesteld en – wat had u gedacht in de aanloop naar de lokale verkiezingen – zelfs verbloemd of als persoonlijke realisatie voorgesteld. 

Teneinde u, in navolging van de voorstelling in zaal De Brug en ons eerder artikel dienaangaande, correct te informeren hierbij : de ontsluitingsweg – deel 2.

 

In bepaalde persoonlijke verkiezingspropaganda stond, nog maar eens, te lezen dat de ontsluitingsweg het centrum van Berchem zou ontlasten, en – bijkomend – dat de volledige wegenis met betrekking tot deze ontsluitingsweg zou gefinancierd worden door de ontwikkelaar van de Electrabelsite zelf, en nadien gratis zou worden geschonken aan de gemeente Kluisbergen. 

Op het eerste argument kwamen we reeds ruimschoots terug.  Maar nu houdt men de bevolking ook nog voor ogen dat een private ondernemer direct en kosteloos zou investeren in de gemeente.  Het lijkt haast te mooi om waar te zijn, maar jammer genoeg is het dat ook.

In werkelijkheid zou de realisatie van de ontsluitingsweg van deze industriezone door het Agentschap Wegen en Verkeer pas later ingepland worden (periode 2020-2021).  U kan zich wellicht voorstellen dat het de ontwikkelaar van de Electrabelsite niet echt goed uitkomt om industriegronden te verkopen zonder dat deze bereikbaar zijn.  Stel u voor dat u zelf een vakantiewoning wil verhuren of verkopen waar geen weg naartoe loopt, we spreken over dezelfde situatie. 

Om deze reden heeft de ontwikkelaar van de Electrabelsite voorgesteld om de aanleg van de ontsluitingsweg te gaan voorfinancieren.  Dat betekent dus heel concreet dat de kostprijs van de werken zal worden voorgeschoten, waarna de tussenkomst van de overheid zal worden verkregen, en dit op basis van mobiliteitsconvenant 14 (‘ontsluiting industriezone’, en dus niet ‘ontsluiting dorpskern’).  Vergelijk het eenvoudigweg met het feit dat u investeert in muurisolatie, de volledige factuur betaalt aan de aannemer en later een gedeelte van het bedrag recupereert met subsidies en toelagen van de overheid.

En de tussenkomst van de overheid is niet min : de ontsluitingsweg kan maar liefst rekenen op ongeveer 40 % subsidie van de Vlaamse overheid, een 20 % van de Provincie en bijkomend een percentage rechtstreeks van de gemeente Kluisbergen zelf.  De werkelijke kostprijs van deze ontsluiting, zoals we reeds eerder stelden enkel ten voordele van de ontwikkelaar van de Electrabelsite dus, bedraagt dus hoogstens 1/4de van de werkelijke kostprijs.  De rest van de kost wordt gedragen door de Vlaamse belastingbetaler, en dus ook de Kluisbergenaar.

In het verleden werden door de gemeente Kluisbergen trouwens reeds kosten gedaan om een studie te maken naar de creatie van deze ontsluitingsweg.  De ontwikkelaar van de Electrabelsite heeft zich, als burgemeester, toen telkens mee in de debatten gemengd, dus echt objectief is dit niet te noemen.    

Voorts is het ook volledig normaal dat een wegenis aan de gemeente wordt overgedragen, dit is bijvoorbeeld ook het geval wanneer verkavelingen worden gecreëerd.  Projectontwikkelaars rekenen de beperkte kostprijs hiervan mee in hun voorziene (en reeds torenhoge) winstmarge.  Bovendien houdt dat ook in dat ze niet verder instaan voor het onderhoud ervan. 

Dergelijke zaken dienen dus geenszins te leiden tot een knieval voor zij die de zaken op die manier verkeerdelijk en tot eigen eer willen voorstellen, integendeel.

Tot slot, de site van de voormalige elektriciteitscentrale van Ruien heeft een grote symbolische en historische waarde, waarvan na de afbraak evenwel niet veel meer overblijft. In tegenstelling tot de initiële plannen om een aantal installaties te bewaren in het kader van de industriële archeologie, werd er nu stilzwijgend van af gezien en is zo goed als alles plat gelegd. 

De ontwikkelaar van de Electrabelsite wil deze omvormen tot een ‘nieuw economisch, duurzaam en kwalitatief project, waarbij een maatschappelijke meerwaarde gecreëerd wordt, waarbij klimaatneutraliteit, alternatieve mobiliteit (bv. watertransport) en de samenhang met zowel de omgeving als het bedrijventerrein centraal staan.’

Uiteraard allemaal mooie voornemens, maar het is zeer onduidelijk wat hiervan in de praktijk zal worden verwezenlijkt.  Betekent dit dat zoveel mogelijk vervoer dan via de Schelde zal gebeuren?  Wat is de meerwaarde inzake tewerkstelling van een geautomatiseerde en computergestuurde opslagplaats?  Heeft men al eens goed nagedacht over de belangrijke veiligheidsrisico’s (explosies, doelwit voor aanslagen,…) die de creatie van een batterijenpark met zich meebrengt?

Toch (ook) iets om eens over na te denken.

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is